> สุนัขล่าเนื้อ

 * * สุนัขล่าเนื้อ * * 

มีนายพราน เลี้ยงสุนัข ไว้หลายตัว

หนึ่งดำมัว ตัวกล้าหาญ และแข็งแกร่ง

เตะต่อยแรง ดุดันยิ่ง ดั่งแม่แรง

วิ่งนำแซง ชนะได้ ทั้งหมาป่า

หมาจิ้งจอก ยอมสยบ หลบหลีกให้

หนีไปไกล เจ้าดำมัว กลัวถูกล่า

มาวันหนึ่ง พรานพลัดตก อยู่ในป่า 

ม้าชะล่า เพราะตกใจ ต้องยกขา

พรานเจ็บเมื่อย ขยับตัว ปวดแปลบล้า

สุนัขล่า อยู่คอยเฝ้า รอใครมา

นั่งดูแล ความปลอดภัย อยู่ในป่า

จนเวลา ผู้มาพบ ช่วยเหลือพราน

ผ่านหลายปี เจ้าดำมัว แก่ชรา

ตามเวลา อายุไข ตามสังขาน

มาวันหนึ่ง ล่าหมูป่า ตามนายพราน

ไม่เหมือนวาน ความว่องไว ช่างหนาวเหน็บ

ถูกหมาป่า ดิ่งเข้าขวิด ด้วยเขี้ยวแหลม

เข้าทิ่มแทง เจ้าดำมัว จนบาดเจ็บ

ด้วยความกล้า ชาญฉลาด มีเขี้ยวเล็บ

แม้ตัวเจ็บ ก็ต่อสู้ ไม่ชนะ

กลับถึงบ้าน ถูกไล่ตี ด้วยเรียวไม้

พรานขับไล่ ออกจากบ้าน เสียงเอะอะ

เพราะความโกรธ ที่ไม่อาจ มีมานะ

ทั้งแก่ละ ความปราดเปรียว จึงไล่ตี

สุนัขแก่ มานั่งมอง ย้อนกลับไป

นึกหวั่นไหว น้อยใจนัก ในยามนี้

ถูกนายพราน ขับไล่หนี ไม่ปรานี

หากความดี ที่มีนั้น หาบวับไกล

เจ้ามัวดำ นึกรำพึง ด้วยน้อยใจ

ว่าทำไม นายพรานนั้น มองอย่างไร

แค่ภายนอก ก็ตัดสิน มิห่วงใย

ข้าอยากให้ ท่านนึกถึง อดีตมา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  

" ควรนึกถึง คุณความดี ที่ผ่านมา

อย่าร้างลา ละทิ้งขว้าง ผู้มีคุณ

อีกทั้งยัง เห็นค่าเขา ที่ค้ำจุน

คอยอุดหนุน เฝ้าคอยห่วง ตัวของเรา "

ประพันธ์โดย : ซ่อนกลิ่น ซ่าหรี